Rozdział 4 / część 2

* Mike's POV *

Dzisiaj w restauracji było niezwykle dużo klientów, przez co tempo gotowania musiało być również przystosowane do ilości zamówień. Szef powiedział, że dzisiaj się spisałem i wypuścił mnie wcześniej co wyraźnie wywołało zazdrość u moich współpracowników.
Umiejętnie zawinąłem nowy, bordowy szalik wokół szyi i wciągnąłem długi płaszcz. Przechodząc obok drzwi do kuchni pożegnałem się ruchem ręki kiwnięciem głowy po czym wyszedłem na dwór. Nie spodziewałem się, że tuż przede mną nagle 'wyrośnie' zlodowaciała kałuża i przez to prawie się przewróciłem. Momentalnie serce szybciej mi zabiło. Udając, że nic się nie stało zszedłem schodami do podziemi, gdzie za chwilę miałem wsiąść do metra. Zająłem miejsce obok miłej starszej kobiety, która zagadywała mnie przez całą drogę. Po kilkunastu minutach wysiadłem na swojej stacji, której wyjście skierowane było praktycznie na wprost mojego 'dużego domu'. Jestem wdzięczny Anabelle, że ponad dwa lata temu przygarnęła mnie do siebie. Podoba mi się mieszkanie z nią, choć nie raz moje nerwy przekraczają już najwyższe szczyty, gdy z nią rozmawiam. Jest irytującą osobą, co prawda ostatnio zmieniła się na lepsze, ale ludzie nigdy do końca nie pozbywają się swoich wad. Jedną z nich jest między innymi to, że nie rozumie, że ja się denerwuję jak nie wraca do domu na noc, a nic mi nie mówi. Wiem, że jest pełnoletnia i może robić co chce, ale wypadałoby napisać chociaż sms'a.
- Ana! - krzyknąłem kiedy tylko przekroczyłem próg mieszkania.
- Słucham? Wiesz, ja nie jestem głucha, nie musisz się tak drzeć. - powiedziała oburzona.
- Najwyraźniej jesteś, bo znowu nie powiedziałaś, że nie wracasz na noc, a prosiłem cię już tyle razy. - starałem się być spokojny, ale jej obrażona mina doprowadzała mnie do wściekłości.
- Wiesz, nie muszę ci się ze wszystkiego tłumaczyć. - zakręciła oczami i oparła dłoń o biodro śmiejąc się pod nosem. Co ją tak bawi? - Byłam u Zayna. Zazdrościsz?
- A niby czego mam ci zazdrościć? Że pieprzyłaś się z jakimś facetem, którego jeszcze nie tak dawno się bałaś? Serio jesteś taka głupia? - nie potrafię zrozumieć co ona w nim widzi. Nie lubię go i to bardzo, przecież jakiś czas temu mówiła, że jest nienormalny, a teraz co, nagła przemiana? Facet po prostu korzysta z tego, że jest przystojny i laski lgną do niego.
- Nie spałam z nim... - o to nowość. Zwykle po czymś takim to spodziewam się dzieciaka w domu za kilka miesięcy. Dobra przesadzam chyba, wkurzyłem się, ale ona ma rację.
- Dobra sorry. - uśmiechnąłem się i delikatnie szturchnąłem ją w ramię na co też zachichotała. - Co jest do jedzenia?
- Wiesz, myślałam ,że jadłeś w pracy. - ona chyba tego nie zauważa, ale praktycznie każde jej zdanie zaczyna się od 'wiesz'. - Dobra, zrobię ci kanapkę. To jeszcze umiem robić, chyba się nie otrujesz. - puściła do mnie oczko i poszła do kuchni. Dobra, jednak ją lubię. Jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi, takimi, których nawet największa kłótnia nie jest w stanie rozdzielić.




Przepraszam ;c tak, znowu... mówiłam, że napiszę we wtorek drugą część no ale miałam tak dużo lekcji i tak mało czasu że po prostu już padałam ze zmęczenia i nie dałam rady napisać :(
Wiem, że ten jest znowu krótki, ale kolejna rzecz, którą będę pisać potrzebuje całego jednego swojego rozdziału i uwaga... będzie Zayn!! :P ze specjalną dedykacją dla Pauli <3
Jak Wam się podobała zmiana POV?? ;) oczywiście to nie jest tak na stałe, tylko co jakiś czas będę zmieniać na różnych bohaterów, żebyście wiedzieli co oni myślą o tym co się dzieje :D

KOMENTUJCIE!! ;3
Jest Was już ponad 700 ^^ strasznie szybko się rozmnażacie :D dziękuję <3
ilysm <3
xxAlexxx